Recensie van Call of Duty Black Ops 7 – Gebreken in de campagne, sterke multiplayer en zombies

Introductie

Call of Duty: Black Ops 7 verschijnt te midden van een drukke shooter‑markt, waar titels als Battlefield 6 en Arc Raiders het multiplayer‑gesprek domineren. De hype rond de nieuwste Black Ops‑titel voelt ongewoon gedempt, vooral in vergelijking met de opwinding die eerdere uitbreidingen zoals Modern Warfare 3 veroorzaakten. Deze review ontleedt de kernonderdelen van de game – campagne, multiplayer, zombies en de nieuwe eind‑game‑modus – om je te helpen beslissen of het je tijd en geld waard is.

Overzicht van de kernfuncties

Black Ops 7 streeft naar een brede aantrekkingskracht met verschillende grote componenten:

• 16‑kaarten‑multiplayer‑suite die terugkeert naar het klassieke drie‑banen‑ontwerp van Treyarch.
• Ashes of the Dam, een nieuwe ronde‑gebaseerde zombies‑map die de kenmerkende formule van de serie herstelt.
• Een ambitieuze vier‑speler co‑op‑campagne die nodig is om de eind‑game‑inhoud te ontgrendelen.
• Avalon Extraction, een PvE‑eind‑game‑modus die zich afspeelt op een uitgestrekte stadskaart, speelbaar solo of met een squad.
• Volledige progressie in alle modi, waardoor wapen‑leveling en rang‑opstijging mogelijk zijn ongeacht de gekozen speelstijl.

Deze elementen vormen een duidelijke verschuiving ten opzichte van het recente patroon van de franchise, waarbij twee Black Ops‑titels achter elkaar werden uitgebracht in plaats van om de drie jaar van studio te wisselen zoals in het tijdperk van de achtste generatie consoles.

Campagne‑beoordeling

Verhaal en ontwerp

De campagne is het meest controversiële onderdeel van Black Ops 7. Het kampt met:

• Zwak verhaal – een hergebruikt plot dat aanvoelt als een halfslachtige hommage aan Black Ops 2, compleet met onoverslaanbare dialogen en geforceerde wendingen.
• Repetitief level‑ontwerp – zwevende‑eiland‑set‑pieces en open‑world‑achtige secties op de Avalon‑kaart voelen halfgebakken aan en bieden weinig visuele variatie.
• Passieve AI – vijanden blijven vaak stil staan tenzij ze gescript zijn, waardoor veel ontmoetingen neerkomen op eenvoudige run‑and‑shoot‑sequenties.
• Kogel‑zuigende tegenstanders – gezondheidsbalken worden duidelijk weergegeven, wat spelers aanmoedigt grote munitie‑clips te verspillen in plaats van tactisch te vechten.
• Alleen online vereist – zelfs solo‑spel moet online, wat leidt tot verbindingsproblemen en het gedwongen opnieuw bekijken van lange cutscenes.

Co‑op‑uitvoering

De vier‑speler co‑op‑modus, bedoeld als het middelpunt van de campagne, schiet tekort:

• Beperkte teamwork‑prikkels – de meeste missies vereisen geen gecoördineerde acties; slechts één level probeert de squad te splitsen.
• Onevenwichtig tempo – lange, dialoog‑zware segmenten onderbreken het spel, en puzzel‑gedeeltes betreffen vaak één speler terwijl de anderen idle wachten.
• Onevenwichtige moeilijkheid – de sterkte van vijanden schaalt omhoog, waardoor de ervaring trager wordt in plaats van belonender wanneer je met vrienden speelt.

Al met al kan de campagne in minder dan vijf uur afgerond worden, maar dat gaat ten koste van betrokkenheid en plezier.

Multiplayer‑ervaring

Gameplay‑gevoel

Het multiplayer‑onderdeel schittert in vergelijking. Terugkeren naar Treyarch’s klassieke drie‑banen‑kaarten biedt een vertrouwde, gebalanceerde slagveldstructuur. Opmerkelijke verbeteringen zijn onder andere:

• Verfijnde skill‑gebaseerde matchmaking – een lichtere, minder strafende systeem dat beter aansluit bij spelers van verschillende vaardigheidsniveaus.
• Aangepaste bewegingssnelheid – een bescheiden vertraging ten opzichte van Black Ops 6 maakt het schieten bewuster zonder de snelle identiteit van de serie op te offeren.

Kaartvariatie

Hoewel niet elke kaart een uitblinker is, zijn de meeste verse ontwerpen die de kernprincipes van de serie respecteren. Het 16‑kaarten‑rooster biedt voldoende diversiteit om wedstrijden boeiend te houden voor zowel casual als competitieve spelers.

Zombies‑modus – Ashes of the Dam

De nieuwe ronde‑gebaseerde zombies‑map levert een solide terugkeer naar de vorm na de experimentele koers van het voorgaande jaar. Hoewel het verhaal opzettelijk over de top is, blijft de kern‑game‑loop – het overleven van golf na golf steeds moeilijkere vijanden – bevredigend en vertrouwd voor lang‑jarige fans.

Eind‑game‑modus – Avalon Extraction

Alleen ontgrendelbaar na het voltooien van de campagne, Avalon Extraction is een PvE‑extraction‑shooter die zich afspeelt in een uitgestrekte stedelijke omgeving. Spelers kunnen de doelstellingen solo of met een squad van vier aanpakken, waarbij ze uitrustings‑upgrades en wapenverbeteringen verdienen. De modus is leuk en replay‑waardig, en biedt een overtuigende reden om door de matige campagne heen te duwen.

Technische en UI‑overwegingen

• Rommelige launcher – de moderne Call of Duty‑hub blijft verwarrend, met meerdere navigatielagen zonder duidelijke functie.
• Menu‑ontwerp – UI‑elementen voelen verouderd en overdreven complex, een blijvend probleem uit eerdere edities.
• Online‑afhankelijkheden – de eis van constante internetverbinding, zelfs in solo‑modi, kan frustrerend zijn voor spelers met een onstabiele verbinding.

Conclusie

Call of Duty: Black Ops 7 is een gemengde zak:

• Campagne – Slecht verhaal, repetitief ontwerp en verplichte online‑play maken het de zwakste pijler van de game.
• Multiplayer – Sterk kaartontwerp, verbeterde matchmaking en gebalanceerd tempo positioneren het als een solide titel voor competitieve shooters.
• Zombies – Een bevredigende terugkeer naar de klassieke formule van de serie.
• Eind‑game – Een plezierige PvE‑ervaring die de tekortkomingen van de campagne gedeeltelijk goedmaakt.

Als je vooral multiplayer of zombies waardeert, biedt Black Ops 7 een de moeite waard ervaring die beter is dan zijn voorganger, Black Ops 6. Voor spelers die een boeiende solo‑campagne zoeken, kan de titel echter meer aanvoelen als een karwei dan als een viering. Uiteindelijk moet je beslissing afhangen van welk aspect van Call of Duty je het meest prioriteit geeft.